اشعارونوشته های صباهرزندی

لبخند بزن تا نکنم رسوایت!آهسته به قلب خسته ام غم‌می گفتهرجا بروی سایه شوم دنبالتپیوسته به چشم بسته ام هم می گفتپر بسته به پرواز خود اندیشیدمغمناک ولی معجزه ی رویا بوداین بار که پروانه شدن را دیدمچون تازه ترین حادثه ی دنیا بوددل بسته ی خویشم نه به دنبال کسیمن که در پیله ی آرام خودم دلشادماینک آسوده ترین آدمک شهر منم!اینک از غصه‌و اندوه جهان آزادم + نوشته شده در ۱۴۰۲/۱۱/۲۴ ساعت 0:2 توسط صباهرزندی  |  اشعارونوشته های صباهرزندی...